طراحی مدل پویایی‌شناسی سیستم تامین مالی جمعی در ایران

با توجه به مشکل تامین مالی در کسب وکارهای نوپا بدلیل ماهیت آن‌ها بعضی از کارآفرینان روش تامین مالی جمعی را ابداع کردند که بجای روش‌های سنتی با استفاده از جمع و از طریق شبکه‌های اجتماعی به تامین مالی می‌پردازد. روش تامین مالی جمعی بدلیل داشتن مدل‌های مختلف با ویژگی‌های مخصوص، ذینفعان زیاد با انگیزه‌های متفاوت، ماهیت بین‌رشته‌ایی، و تفاوت در کشورهای مختلف بدلیل شرایط متفاوت؛ پدیده‌ایی پیچیده و پویا می‌باشد. همچنین مطالعات انجام شده درباره این روش زیاد نبوده و بیشتر بصورت اکتشافی و جزنگرانه برای فهم اولیه آن صورت گرفته است. در نتیجه نیاز است تا با استفاده از رویکردی که توانایی درک پدیده‌های پیچیده و پویا را دارد به تبیین مدل تامین مالی جمعی پرداخت. این مقاله مدل پویایی شناسی تامین مالی جمعی برای حمایت از کسب و کارهای نوپای دانش بنیان در ایران طراحی کرده است تا پیچیدگی‌ها و پویایی‌های این روش را به دور از جزنگری و با استفاده از دیدگاه‌ها و نگرش‌های جمعی و با بکارگیری چارچوب تئوریک نه اکتشافی درک و استخراج و سیاست‌های مناسبی جهت پیاده‌سازی این روش جدید در ایران ارائه کند. منابع ساخت مدل شامل ادبیات موضوع (مدل‌سازی اسنادی)، نظر عموم مردم (مدل‌سازی جمعی)، و دیدگاه‌های متخصصان (مدل‌سازی گروهی) می‌باشد. نتایج شبیه‌سازی مدل نشان داد که درآمد پلتفرم‌ها در گسترش آن‌ها، وجود ساز و کارهای نظارتی و ارزیابی و غربال‌گری در پلتفرم‌ها در افزایش جذب سرمایه‌گذاران و سرمایه‌خواهان اثر معنی‌دار دارند ولی فعالیت در شبکه‌های اجتماعی اثر معنی‌داری ندارد.